W polskim systemie elektroenergetycznym taryfa A jest zarezerwowana dla największych odbiorców prądu, korzystających z sieci wysokiego napięcia. Dotyczy to dużych zakładów przemysłowych, hut, rafinerii, cementowni oraz centrów logistycznych i produkcyjnych o bardzo wysokim poborze energii. Co wyróżnia taryfę A, kto może z niej korzystać i jak wpływa na całkowite koszty prądu?
Czym jest taryfa A?
Taryfa A to grupa taryfowa stosowana dla odbiorców zasilanych bezpośrednio z sieci wysokiego napięcia (WN) – najczęściej 110 kV. Oznacza to, że energia elektryczna dostarczana jest z pominięciem lokalnej sieci średniego i niskiego napięcia, co pozwala na ograniczenie kosztów dystrybucyjnych, ale jednocześnie wymaga odpowiedniej infrastruktury.
Taryfy A są oferowane przez operatorów sieci przesyłowych i dystrybucyjnych, m.in. PGE, Tauron, Enea, Energa oraz przez niezależnych sprzedawców prądu.
Kto może korzystać z taryfy A?
- Duże przedsiębiorstwa zużywające rocznie powyżej 20–30 GWh energii.
- Zakłady przemysłowe o stałym, wysokim poborze mocy.
- Odbiorcy dysponujący własnymi transformatorami i infrastrukturą do odbioru energii WN.
- Firmy prowadzące produkcję ciągłą (np. metalurgia, chemia, przemysł spożywczy).
Zaletą taryfy A jest m.in. możliwość negocjowania bardzo konkurencyjnych stawek za energię, jednak wymaga ona dużej stabilności w zużyciu i odpowiednich warunków technicznych.
Rodzaje taryf w grupie A
W ramach grupy taryfowej A wyróżniamy m.in.:
- A21 – jednostrefowa, bez rozróżnienia na godziny szczytu i pozaszczytu,
- A23 – dwustrefowa, z różnymi stawkami w zależności od pory dnia,
- A24 – trzystrefowa, najbardziej zaawansowana, dostosowana do profilu pracy zakładu.
Wybór odpowiedniego wariantu zależy od charakterystyki zużycia energii i możliwości technicznych firmy.
Jakie są ceny w taryfie A?
Stawki w taryfie A są ustalane indywidualnie, w ramach negocjacji ze sprzedawcą energii. Zależne są od:
- poziomu zużycia (im wyższe, tym lepsza cena),
- godzinowego profilu poboru,
- mocy umownej i zapotrzebowania szczytowego,
- stabilności zużycia w czasie (ciągłość pracy).
Przykładowo, duży zakład przemysłowy może uzyskać stawkę na poziomie 0,45–0,65 zł/kWh netto, czyli znacznie niższą niż w taryfach C czy B.
Co wpływa na końcowy koszt energii w taryfie A?
- Opłaty dystrybucyjne wysokiego napięcia – niższe niż w sieciach SN i nN.
- Opłata mocowa – zależna od profilu zużycia w godzinach szczytu.
- Opłata przejściowa i jakościowa – naliczane niezależnie od taryfy.
- Opłaty systemowe (OZE, kogeneracja) – obowiązkowe dla każdego odbiorcy.
Czy taryfa A to zawsze najlepsze rozwiązanie?
Dla firm spełniających warunki techniczne – zdecydowanie tak. Taryfa A umożliwia:
- maksymalne obniżenie kosztów jednostkowych energii,
- precyzyjne dostosowanie rozliczeń do profilu zużycia,
- bezpośredni wpływ na parametry umowy i jej konstrukcję.
Jednak w przypadku niestabilnego zużycia lub braku własnej infrastruktury – korzystniejsza może być taryfa B lub kontrakt zewnętrzny z agregatorem.
Taryfa A – energia dla przemysłu z najwyższej półki
Dostęp do taryfy A to przywilej dużych, energochłonnych firm, ale również obowiązek dokładnego planowania i kontroli zużycia energii. Dla odpowiednio przygotowanych odbiorców to rozwiązanie, które może przynieść znaczące oszczędności i zwiększyć konkurencyjność firmy na rynku.